Klaagsessie bij Buurtcentrum Kanaleneiland Dock
Gepubliceerd op
Dagboek door Zoraima Hupkes
Gemene Grond organiseert klaagsessies; lucht je hart, niemand die oordeelt. In een klacht zit vaak ook een wens verborgen. Deze klaagsessies kunnen leiden tot een vertaling van individuele of collectieve vragen en verlangens. Met deze sessies verzamelen we klachten, feedback, en wensen van mensen die in en rond Merwede wonen, om ze samen te presenteren aan de partijen die Merwede ontwikkelen, waaronder de gemeente Utrecht. Zoraima Hupkes schreef een dagboekverhaal over zo een klaagsessie.
Wanneer we met z’n twaalven (veelal oudere bewoners) voor het eerst aan tafel schuiven, krijgen we meteen koffie en stroopwafels aangeboden terwijl we geduldig wachten totdat de groep compleet is. Ondertussen stellen we ons alvast voor als onderdeel van de Gemeente Utrecht en dat we hier zijn om de nieuwe ontwikkelingen in Merwede te bespreken. Dit veroorzaakte volledige paniek in de groep. Een goede leerervaring voor ons over hoe deze sessies vooral niet beginnen. “Waar gaan deze nieuwe bewoners parkeren? Waarschijnlijk hier in Kanaleneiland? Hoeveel huizen, ook huizen voor ouderen?” Monique benoemt een mail van de Gemeente Utrecht over mogelijke veranderingen rond de parkeersituatie op Kanaleneiland. Ze begint te klagen over mensen van buiten de buurt die voor haar huis parkeren, vooral de grote stationwagons waar ze veel last van heeft. Nog voordat we beginnen met de sessie merken we al een eerste klacht op, ondoorzichtige en verwarrende communicatie van de Gemeente Utrecht.
De groep is eindelijk compleet wanneer bewoner Wim op zijn scootmobiel binnenrijdt. Amilia stelt ons nog een keer voor en eindelijk kunnen we ook uitleggen dat we NIET van de Gemeente of van de Woningbouwvereniging zijn. We zijn er voor de mensen. We willen weten wat zij graag zouden willen zien op het gebied van kunst en cultuur in hun buurt en wat volgens hen beter zou kunnen. Bewoonster Monique zegt meteen dat ze van bloemen, groen en muurschilderingen houdt. Volgens haar kunnen zulke dingen helpen met het herkenbaar maken van straten en dat een buurt beroemd kan raken om zijn kleur.
Bewoner Petra, die prachtige grote diamanten oorbellen draagt waar het woord 'liefde' op staat, kent een kunstenaar uit Utrecht die veel met kinderen en scholen werkt. We moeten de kinderen eigenaar van de buurt maken en er kunst voor maken. Maak het samen mooi.
Vrijwilliger bij Dock en bewoner Dinie noemt groen belangrijk, maar vooral gezamenlijke ruimtes waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en bewust kunnen zijn van eenzaamheid, vooral onder de vergrijzende gemeenschap.
Niet genoeg zitbanken
Amilia, vrijwilliger bij Dock, geeft aan dat er op Kanaleneiland niet genoeg zitbanken zijn voor mensen om uit te rusten. Nu zijn veel bewoners het daar hardop mee eens. Als ze naar de winkel gaan, is de wandeling soms te ver en moeten ze uitrusten. Iemand noemt de mooi geïllustreerde elektrische kastjes en anderen noemen mozaïektegels of misschien zelfs een route uitgezet in mozaïektegels. Een andere bewoner noemt dat ze de pijlen voor joggers leuk vindt, en voegt eraan toe dat er in de buurt meer ruimte voor lichaamsbeweging zou moeten zijn. Toenmalig bewoner Joop vertelt dat er een kerk is waar hij altijd naar toe gaat. De kerk organiseert middagen voor ouderen waarbij jongeren als gastheer optreden en de plaatselijke Albert Heijn voor koffie en snacks zorgt die over de datum zijn. Hieruit ontstaat een lang gesprek tussen bewoners over de beheerder van de Albert Heijn op Kanaleneiland die helaas niet zo aardig en genereus is.
Maurice zegt dat hij het bij kunst in de openbare ruimte belangrijk vindt dat deze verwijst naar de lokale geschiedenis, vooral in een gebied als Merwede. We moeten iets doen met de keramiekfabriek Mobach en de functie van het kanaal en verwijzen naar de oude functies ervan.
Jannie zegt nogmaals dat het voor haar belangrijk is dat kinderen erbij betrokken zijn, kinderen zijn de toekomst. Ook een aantal leuke terrasjes en horeca zou leuk zijn. Niet de grote ketens maar kleine koffietentjes. Iemand anders is het daarmee eens en zegt dat picknicktafels in de speeltuinen leuk kunnen zijn.
Dan noemt iemand de noodzaak van meer openbare toiletten wat een vurige discussie ontketent tussen de bewoners. Ze beginnen elkaar te adviseren waar ze wel en niet naar het toilet moeten gaan. Blijkbaar is het openbare toilet in het winkelcentrum walgelijk en kapot, het is niet eens toegankelijk aangezien de lift en de elektrische trap kapot zijn. Petra raadt iedereen aan om in de Marokkaanse Viswinkel naar het toilet te gaan, dat is prima, je kunt er altijd binnenlopen en er gebruik van maken. Cityplaza heeft ook hele mooie badkamers. Tenslotte noemt Amilia de badkamers in het Spoorwegmuseum als inspiratiebron voor ons, omdat zij een mogelijkheid ziet om toiletten en kunst te combineren. Eén bewoner vertelt nog heel zachtjes iets wat ons allebei heel cruciaal leek! Ze zegt dat de bewoners eerst praktische spullen in de buurt nodig hebben voordat we aan kunst kunnen denken.
Aan het einde van het gesprek vragen we de groep: als we al deze wensen in praktijk zouden brengen, zouden ze dan naar Merwede komen? Er volgt een collectieve ja. Jannie zegt, “Zeker als de kinderen iets aan het maken zijn ga ik daar vaker een mooie wandeling maken.” De groep is het er ook over eens dat kunst veel kan betekenen voor een buurt, het verandert het en maakt het aantrekkelijker. Petra is bang dat we geen input uit de hele omgeving krijgen en dat we naar het buurtcentrum aan de Rijnlaan moeten gaan. We leggen uit dat dit onze eerste sessie was, maar we zullen zeker naar zo veel mogelijk sessies gaan. Samen met Monique lopen we naar de apotheek. Ze vertelt ons telkens hoe zij deze bijeenkomst heeft gewaardeerd… wij zijn net zo enthousiast als zij.
